Over Bart
Door in de clinch te gaan met de realiteit creëer ik mijn eigen vrijheid.
Sinds hij afstudeerde in de schilderkunst, verkent Bart Vermeiren, schetsend met penseel en spuitbus zijn grenzen.
Hij combineert herinneringen met pure illusie. Humor met harde realiteit. Fantasie met emotie. En durft zo in de clinch te gaan met de realiteit. Hij plaatst zichzelf en anderen constant met een vette knipoog in andere perspectieven: uiteenlopende perspectieven die hij absorbeerde tijdens zijn reizen doorheen landen, culturen en ontmoetingen.
Die indrukken vertalen zich in zijn werk naar een fusion van technieken en stijlen. Door zichzelf gaandeweg in twijfel te trekken, creëert hij een atypische vrijheid.
Via mijn werken breng ik negatieve indrukken weer in een positieve balans.
“Het belangrijkste is om creatief te zijn, rust te vinden in de creatie en mij continu te verbeteren door mijn omgeving te absorberen.”
Hij gebruikt de goede elementen uit zijn ervaring en werkt ondertussen aan de slechte kanten. Niet alleen van zijn externe indrukken maar ook van zichzelf. “Zo krijgen negatieve gedachten een positieve balans.”
Schilderen is mijn getaway van de wereld: een onverwachte reis, bestemming onbekend.
Door stil te staan bij gebeurtenissen en die in zijn werken te gebruiken, vermijdt hij dat het extremen worden: zijn creatieve verwerkingsproces, de zoektocht naar zinvol- en zinloosheid, “mijn getaway van de wereld.”
Door technieken, herinneringen en dromen te combineren in zijn schilderijen, kan hij zijn reisschetsen loslaten. Het resultaat wordt “een verzachtende omstandigheid van een herinnering”.
“Ik heb die onstilbare drang niet meer om constant de wereld af te schuimen voor inspiratie. Ik kan ook reizen in mijn eigen wereld en van daaruit waardevolle inspiratie opdoen. Zo kan ik me meer toeleggen op de technische kant en mezelf verder ontplooien.”
Een werk is niet enkel mijn proces maar ook dat van de toeschouwer.
Hoewel zijn werken bol staan van confrontaties, gaat Bart Vermeiren in het dagelijkse leven confrontaties liefst zoveel mogelijk uit de weg. “Dat is te persoonlijk, ligt te gevoelig. Ik ga er nooit à la minute tegenin, ik heb denk- en verwerktijd nodig.” Dat verwerkingsproces schildert Bart van zich af. Hij brengt de positieve weegschaal weer in balans.
Soms komen die conflicten tot leven in gedaantes die hij zelf niet had ingeschat. “Maar iedereen bekijkt mijn werk vanuit zijn eigen perspectief en maakt zelf een invulling van de betekenis. Op die manier is het niet enkel mijn proces maar ook dat van de toeschouwer.”